Vikingen – PENYA Saga-serie
Mythen, helden en goden van het hoge Noorden
Van de wijsheid van Odin en de kracht van Thor tot Heimdall en de liefdevolle Freya
 
 
De grote saga van de goden en helden van de Vikingen
 
Hoog boven de noordelijke landen, waar de winternachten schitteren met dansende groene lichten en de wind huilt als wolven, stonden eens de machtige hallen van goden en helden: de hallen van Asgard.
 
Het begin van alles – een sprookjesachtig avontuur voor het slapengaan
Er was eens, heel lang geleden. Alles was anders dan nu. Niemand leefde, niemand lachte, niemand werd 's ochtends wakker. Er was geen zon, geen sterren, geen geluid, geen wind, geen licht – niets dan duisternis. De duisternis heette Ginnungagap, en was zo enorm en diep dat niemand kon zeggen waar het begon of eindigde. In deze oneindige leegte was er geen tijd, geen boven, geen beneden. Sommigen zeggen dat alleen de verbeelding hier kan ronddwalen.
 
Maar toen, ver naar het noorden, lag Niflheim. Dit was het land van mist en kou. Overal steeg witte stoom op uit diepe, ijskoude bronnen. De wind zong soms zachtjes en fonkelende kristallen zweefden door de lucht. Er was geen warmte. Alles was ijskoud en stil.
 
Maar in het verre zuiden gloeide Muspelheim. Het land was vol laaiende vlammen, spetterende vonken en knetterende sintels. Het vuur was heet, wild en ongetemd. Gigantische vuurreuzen dansten en stampten zo luid dat soms zelfs de duisternis trilde.
 
Waar de ijzige kou van Niflheim en de laaiende vlammen van Muspelheim elkaar ontmoetten in Ginnungagap, vond het meest wonderbaarlijke wonder plaats: ze begonnen te worstelen en te stromen. De nevels smolten in het vuur en het vuur siste in de vorst. Uit deze strijd tussen kou en hitte begon iets te leven – veel groter dan alle dromen.
 
Eén druppel smolt, toen nog een, tot een grote gedaante groeide. Zo werd Ymir geboren, de allereerste reus. Hij was enorm, krachtig en volkomen alleen. Met elke ademhaling schiep hij nieuw leven. Met zijn eerste stap schudde de leegte, en met de tweede druppelde de kou eruit – en daaruit ontstonden andere wezens.
 
Een vreemd wezen kroop uit het gesmolten ijs. Het was een koe met een glanzende vacht, en haar naam was Audhumla. Ze likte de bevroren stenen, en elke keer dat haar tong het ijs raakte, ontstond er nieuw leven – een hoofd, toen schouders, toen armen en benen. Zo ontstond Buri, de eerste der goden. ...